اینترانت (intranet) در واقع یک شبکه مشخص برای استفاده کنندگان در یک محیط و یا منطقه می باشد که تمامی امکانات اینترنت را هم می تواند داشته باشد و لزوماً به شبکه جهانی اینترنت متصل نیست.
پیشوند intra به معنای داخلی است و بدان معنی است که اینترانت برای برقراری ارتباطات داخلی طراحی شده است.
هدف از طراحی و راه اندازی اینترانت از ابتدا این بود که یک گروه مشخص، به عنوان مثال کارکنان یک سازمان و یا مجموعه به راحتی با یکدیگر فایل به اشتراک بگذارند و این در حالی است که مسئولین آن سازمان تعیین کننده اتصال و یا عدم اتصال آن شبکه به اینترنت خواهند بود.
در صورتیکه یک شبکه اینترانت به اینترنت دسترسی داشته باشد، توسط یک Firewall می توان از دسترسی اینترنت به شبکه اینترانت جلوگیری به عمل آورد.
اینترانت را می توان با اتصال فیزیکی از طریق کابل LAN در شبکه های کوچک وهمچنین در شبکه های بزرگ که معمولاً در مکان های مختلفی هستند از طریق ارتباط بی سیم یا همان WLAN مورد استفاده قرار داد.
به عنوان مثال یکی از مشاغل بسیار مهم که امور بانکی است بیشترین کاربرد را دارد. چند بانک از طریق این شبکه به هم متصل هستند و دائماً می توانند داده های خود را رصد کنند. البته مهم ترین و شاید حیاتی ترین موضوع در این بخش امنیت اطلاعات می باشد که در شبکه اینترانت با توجه به محدود تر بودن شبکه می توان موارد امنیتی را بسیار دقیق تر پیاده سازی کرد.
در سازمان ها، اینترانت به سادگی و با ایجاد یک رنج IP های اختصاصی ایجاد می شوند.در این حالت ضریب امنیت بسیار بالاست به این دلیل که صرفاً دسترسی به شبکه به صورت محلی و داخل آن سازمان می باشد.
ساختار کلی اینترانت شامل ۴ قسمت مهم وب سرور، لینک های برقراری ارتباط ، سرویس اطلاعات مشترک و کاربران است.
هریک از پروتکل های اینترنت می توانند در اینترانت هم یافت شوند.
http : پروتکل ایجاد ارتباط، دریافت، و ارسال داده ها بین سرور و کلاینت
SMTP: پروتکل ارسال و دریافت ایمیل
ftp : پروتکل اشتراک گذاری فایل
در صورتیکه می خواهید برایتان تفاوت اینترنت و اینترانت روشن شود می توانید تصویر ذیل را بررسی نمایید.
دسترسی مطمئن
به اشتراک گذاشتن فایل(اسناد و مدارک و ...)
امنیت اسناد طبقه بندی شده
دسترسی آسان و سریع
مبتنی بر پایگاه های داده و بانک های اطلاعاتی
ارسال و دریافت پیام